Bab Mahkemesi 172 Numaralı Sicil (H. 1152-1153 / M. 1740) cilt: 69, sayfa: 553 Hüküm no: 760 Orijinal metin no: [86b-5] Bu defter İBB Kültür A.Ş. ve Medipol Üniversitesi Hukuk Fakültesi ortaklığı ile hazırlanmıştır. Kasım’ın yaptırdığı evin dehlizi ve şehnişini komşusu Ataullah’a zarar verdiğinden bu kısımların yıkılması Keşf Sâdır olan fermân-ı âlîlerine imtisâlen cânib-i şerî‘at-ı garrâdan irsâl olunan Keşif Nâibi Hıfzı el-Hâc Mehmed Efendi dâ‘îleri hâssa mimârlarından Hüseyin ve es-Seyyid Feyzullah halîfeler ile mahmmiye-i İstanbul’da Kasab İlyas mahallesinde vâki‘ mahall-i nizâ‘ın üzerine varıp huzûr-ı Müslimînde ba‘de akdi’l-meclis sâhib-i arzuhâl Ataullah meclis-i ma‘kūd-ı mezkûrda mahalle-i mezbûrede vâki‘ bir bâb mülk menzile mutasarrıf olup derûn-ı arzuhâlde mastûrü’l-ism câr-ı mülâsıkı Kasım muvâcehesinde işbu mu‘âyene olunan menzilini müceddeden binâsına şurû‘ ve tabaka-i ulyâsında ihdâs eylediği dehlizinden benim makarr-ı nisvân olan oda ve havluma nezâreti ve zarâr-ı fâhiş-i mübeyyeni olduğundan mâ‘adâ benim ile ammim Süleyman Efendi’ye mahsûs tarîk-i hâssımız üzerine bizlerin rızâsız mimâr-ı mezbûrân mesâhaları üzere tûlen sekiz zirâ‘ ve beş parmak ve arzen nısf zirâ‘ ulyâ ve vustâsına şehnişîn ihrâcına mübâşeret ve henüz itmâm dahi etmemekle mu‘âyene olunup ve dehliz-i merkūmun havâle-i şer‘iyyesin def‘ ve şehnişîn-i mezbûru kat‘ olunması matlûbumdur deyü ba‘de’d-da‘vâ ve’n-nazar fi’l-hakīka mezbûr Kasım’ın ihdâs eylediği dehlizinden nezâreti ve zarâr-ı mübeyyen-i fâhişi ve mârrü’z-zikr tarîk-i hâs-ı mezbûr üzerine şehnişîn-i mezbûr ihdâsı ikrârıyla lede’ş-şer‘ sâbit ve mütehakkık ve zâhir oldukdan sonra mezbûr Kasım’ın tarîk-i hâsda erbâbının rızâsız şehnişîn ihrâcı dahi meşrû‘ olmamağla ber-vech-i muharrer ihdâs eylediği şehnişînin kat‘ına ve dehliz-i merkūmdan olan havâle ve zarâr-ı şer‘îsin def‘ine mevlânâ-yı mezbûr mahallinde ba‘de’t-tenbîh ümenâ-i şer‘le meclis-i şer‘a gelip alâ-vukū‘ihi inhâ eylediği huzûr-ı âlîlerine i‘lâm olundu. Bâkī emr hazret-i veliyyü’l-emrindir. Hurrire fî 5 min-şehri Rebî‘ülâhir sene 1153.