Evkaf-ı Hümâyûn Müfettişliği 1 Numaralı Sicil (H. 1016-1035 / M. 1608-1626) cilt: 45, sayfa: 116 Hüküm no: 52 Orijinal metin no: [16b-1, Arapça] Bu defter İBB Kültür A.Ş. ve Medipol Üniversitesi Hukuk Fakültesi ortaklığı ile hazırlanmıştır. İlyas b. Hızır’ın vakfiyesi Elhamdülillâhi ve’s-salâtü alâ-nebiyyihî ve alâ-âlihî ve sahbihî ammâ ba‘d, işbu vakıf ikrârından bahseden sahîh ve şer‘î bir hüccettir. Mahmiye-i Kostantıniyye mahallâtından Hoca Paşa mahallesinde sâkin sâhibü’l-hayrât İlyas b. Hızır nâm kimse dünyânın makām-ı huzur ve vatan-ı sürûr olmadığını idrâk edip âhiret azığı tedârik etmek istediğinde meclis-i şer‘-i şerîfe hâzır olup, etyab-i emvâlinden ifrâz ettiği, işbu vakfın kendisinden sudûruna kadar mâliki olduğu ve taht-ı tasarrufunda bulundurduğu, mahalle-i mezbûrede kâin, altlarında ahır bulunan fevkānî iki hâneyi, su kuyusunu, sofayı, kenîfi ve büyük bahçeyi müştemil, hudûdu bir tarafından Durmuş b. Tabbâh mülkü, bir tarafından Şücâ‘ b. Abdullah mülkü, tarafeynden tarîk-ı âm ile mahdûd bulunan menzilini habsedip vakfettiğini ikrâr eyledi. Tevliye ve tasarrufu evvelâ müddet-i hayâtınca kendine, vefâtından sonra evlâdına, evlâd-ı evlâdına, evlâd-ı evlâd-ı evlâdına ile’l-inkırâz şart eyledi. Evlâdının nesilleri kesilince utekāsına, sonra onların evlâdına ile’l-inkırâz şart eyledi. Menzil-i mezbûrun meremmetini zükûrdan ve inâsdan mezkûrîne şart eyledi. Onlar da münkariz oldukda mütevellî yediyle icâre-i mu‘tâde ile icâreye verilmesini ve ücret-i kirânın Medîne-i münevvere fukarâsına irsâlini şart eyledi. Menzil-i mezkûru li-ecli’t-tescîl mütevellî nasbettiği Habib b. Ahmed’e teslîm eyledi. O dahî tesellüm edip sâir mütevellîler evkāfta nasıl tasarruf eyledilerse öyle tasarruf eyledi. Vâki‘ ikrâr mütevellî-yi mezbûr tarafından bi’l-müvâcehe tasdîk edildi. Hâl bu minvâl üzere iken vâkıf-ı mezbûr, vakf-ı akār İmâm-ı A‘zam Hazret-i Ebû Hanîfe-i Kûfî hazretleri yanında lâzım değildir diyerek vakfiyyetten rücû‘ edip menzil-i mezkûrun silk-i mülküne idhâlini talep ve mütevellî-yi mezkûrdan istirdâd eyledi. Mütevellî redden imtinâ‘ edince hâkim-i muvakki‘ü’l-kitâb huzûrunda murâfa‘a edip tarafeynden hüküm taleb ettiklerinde hâkim-i mûmâ-ileyh, cânib-i vakfı ihtiyâr edip menzil-i merkūmun vakfiyetinin lüzûmuna -âlimen bi’l-hilâf beyne’l-eimmeti’l-eşrâf- hükmetmekle vakf-ı mezbûr müseccel, müebbed bir vakıf olarak bi’l-ittifâk evkāf-ı lâzimeden oldu. Fe-men beddelehû ba‘de mâ semi‘ahû fe-innemâ ismuhû ale’llezîne yübeddilûnehû inna’llâhe semî‘un alîm ve ecrü’l-vâkıfe ale’llâh Cerâ zâlike ve hurrire fî 29 Zilka‘de sene 1020. Şühûdü’l-hâl: Davud b. Yahya? el-imâm, İbrahim Ağa b. Hasan Ağa, Süleyman Çavuş b. Abdullah, Veli Ağa el-müteferrika, Mehmed Bey b. Abdullah, el-Cündî, Hasan b. İbrahim el-yesârî, Mehmed Çelebi el-bevvâbü’s-sultânî, el-Hâc Müstedam b. Abdullah, Mustafa b. Ali el-müezzin, Mustafa Çelebi, Ali b. Pîrî, Mahmud b. Hızır el-Muhzır, Abdi b. Pîrî el-Muhzır, Nasuh b. Yusuf el-Muhzır, Veli b. İsmail ser-bölük, el-Hâc Mehmed b. İlyas, Mahmud b. Ali, Mehmed b. Nasuh, Ahmed b. Lâle, Bayram b. Abdülgaffar, Hasan b. Ali ve gayrühüm