Evkaf-ı Hümâyûn Müfettişliği 1 Numaralı Sicil (H. 1016-1035 / M. 1608-1626) cilt: 45, sayfa: 392 Hüküm no: 338 Orijinal metin no: [110a-1, Arapça] Bu defter İBB Kültür A.Ş. ve Medipol Üniversitesi Hukuk Fakültesi ortaklığı ile hazırlanmıştır. Sâliha Hatun bt. el-Hâc Memi’nin vakfiyesi Vadaha indî mâ fîhi ve sahha ledeyye mâ-yahvîhi min-asli’l-vakfi ve’ş-şerâiti ve’l-ahkâmi ve’z-zavâbıti fe-hakemtü bi-sıhhatihî ve lüzûmihî fî-husûsihî ve umûmihî âlimen bi’l-hılâfi’l-vâki‘ fi’l-evkāfi beyne’l-eimmeti’l-ecilleti’l-eşrâf harrerehü’l-fakīr Ahmed b. Yusuf el-müvellâ hilâfeten bi-medîneti Galata -afâ anhümâ el-‘âfî bi-lutfihî- Elhamdülillâhi’l-meliki’l-gaffâr el-vâkıfü alâ-cemî‘i’l-esrâr ellezî va‘ade li-ibâdihi’l-muhsinîn cennâtin tecrî min-tahtiha’l-enhâr ve’s-salâtü ve’s-selâmü ale’r-resûli’l-muhtâr efdalü’l-mürselîn el-mustafîni’l-ahyâr seyyidünâ ve habîbünâ Muhammed el-münciü asâti ümmetihî min-azâbi’n-nâr ammâ ba‘d, işbu mazmûnunda vakıf ikrârından bahseden sahîh ve şer‘î bir hüccettir. Dâhil-i mahmiye-i Galata mahallâtından Okçu Musa mahallesinde sâkine sâhibetü’l-hayrât ve’l-hasenât râgıbetü fi’s-sadakāt Sâliha Hatun bt. el-Hâc Memi nâm hatun meclis-i şer‘-i şerîf ve mahfil-i dîn-i münîfe hâzıra olup şöyle ikrâr ve i‘tirâf eyledi ki, işbu akdin kendisinden sudûruna kadar silk-i mülk-i sahîhinde ve taht-ı tasarrufunda bulundurduğu, mahalle-i mezbûrede vâki‘, fevkānî bir, tahtânî iki bâb hâneyi, mutfağı, fırını, su kuyusunu, cüneyneyi ve kenîfi, müştemil, hudûdu bir tarafından kale surlarına, bir tarafından vâkıfe-i mezkûre mülküne, bir tarafından merhûm el-Hâc Memi Vakfı’na, bir tarafından tarîk-ı hâssa müntehî olan cemî‘ mülk menzilini cümle tevâbi‘i ve levâhıkıyla niyet-i sâfiye ve taviyyet-i vâfiye üzere habs ve vakfetti. Menzil-i mezbûrda süknâyı mâdâm ki hayâtda ola evvelâ kendisine ba‘de vefâtihâ utekāsına, sonra evlâd-ı utekāsına, evlâd-ı evlâd-ı utekāsına, neslen ba‘de neslen ve fer‘an ba‘de aslin ile’l-inkırâz evlâd-ı evlâd-ı evlâd-ı utekāsına şart etti. Sonra menzil-i mezbûrun hasbe mâ-cerat âdeti üzere icâre-i mu‘tâde ile icâreye verilip hâsıl olan ücret-i kirânın Medîne-i münevvere fukarâsına irsâlini şart etti. Vâkıfe-i mezbûre sonra menzil-i mezkûru, tescîl maksadıyla mütevellî nasbettiği Şa‘bân Efendi b. Mehmed el-müderris nâm kimseye teslîm etti. O dahi tesellüm edip sâir mütevellîler evkāfda nasıl tasarruf ettiler ise öyle tasarruf eyledi. Mütevellî-i mezbûr vâki‘ ikrârı vicâhen ve şifâhen tasdîk etti. Emr-i vakf-ı mezbûr vech-i mastûr üzere tamâm olduğunda vâkıfe-i mezkûre İmâm-ı a‘zam Ebû Hanîfe katında vakfın adem-i lüzûmuna mütemessiken vakfiyyetten rücû‘ edip menzilin mülk-i sahîhine ilhâkını talep ve istirdâd eyledi. Mütevellî, imâmeyn-i hümâmeynin re’ylerine tevfîkan redden imtinâ‘ edince hâkim-i muvakki‘ü’l-kitâb huzûrunda murâfa‘a edip tarafeynden hüküm taleb ettiklerinde hâkim-i mûmâ-ileyh, cânib-i vakfı ihtiyâr edip menzil-i merkūmun vakfiyetinin lüzûmuna -âlimen bi’l-hilâf beyne’l-eimmeti’l-eşrâf- hükmetmekle vakf-ı mezbûr müseccel, müebbed bir vakıf olarak bi’l-ittifâk evkāf-ı lâzimeden oldu. Fe-men beddelehû ba‘de mâ-semi‘ahû fe-innemâ ismühû ale’llezîne yübeddilûnehû inna’llâhe semî‘un alîm. Ve ecrü’l-vâkıfe ale’l-hayyi’l-cevâdi’l-kerîm. Cerâ zâlike ve hurrire fi’l-yevmi’l-ışrîn min-Şa‘bâni’l-mu‘azzam li-sene ışrîn ve elf. Şühûdü’l-hâl: Derviş Efendi b. Ali el-imâm, Hüseyin Bey b. Ali el-cündî, el-Hâc Sefer b. Abdullah, Şa‘bân Bey b. Mehmed, el-Hâc İbrahim b. Nureddin, el-Hâc Mesih Reis, el-Hâc Mehmed b. Abdullah, Ali b. Abdullah, el-Hâc Mustafa b. Abdullah, el-Hâc Nasuh b. Yusuf, Mehmed b. Abdullah er-râcil, Hasan b. Hüseyin, Mehmed b. Ali ve gayrühüm